بیماری دخالت

 اعتقاد دارم دخالت در اموری که ارتباطی به کسی ندارد یک نوع بیماری است ....

   ریشه این بیماری حتما فکر است ،مثلا ممکن است کسی که از ارا خارج شده  است و در آن ساکن نیست و خیلی هم اطلاع از اوضاع اجتماعی آن ندارد، فکر کند که بله ما  که در شهر هستیم  مثلا خیلی می فهمیم ، خیلی دانشمند ، ثروتمند و قدرتمندیم و به پشتوانه همین اندیشه های پوچ که ریشه در جاهلیت فکری دارد ،  کسی جرائت کند خدای نکرده مردم فهیم و خوب ساکن را  آدم های بی تدبیر و بی قدرت  فرض کند و بخواهد برای آن ها تصمیم بگیرد و یا از این بدتر بخواهد به پشتوانه های جاهلی به فکر کسب منافع در ارا باشد و بخواهد حقوق ساکنان آن را تصاحب کند،

   این  نوع افکار حتما بی نتیجه است ، حتما  ساکنان محترم باید به شدت با آن برخورد کنند  و اجازه ندهند که کسی با لعاب دوستی منافع آن ها را به خطر بیندازد....

       اعتقاد دارم ما ها که از ارا دور شدیم و ساکن شهرها هستیم  و حقوق می گیریم  و زندگیمان از راه در آمدی که کسب می کنیم به آسانی می گذرد ، باید اجازه بدهیم که اگر معدنی ، پالایشگاهی ، مراکز  صنعتی در ارا ایجاد می شود ساکنان بتوانند آمد کسب کنند و بتوانند به راحتی زندگی کنند، کسی حق ندارد فکر کند  باید  ویا می تواند  علاوه بر در امدی که در شهر دارد  در آمد دیگری در ارا کسب کند  و خدای نکرده  حقوق ساکنان  ارا را ضایع نماید.

    مقصود از شورای هم یاری  این است که ارایی های غیر ساکن بیایند یک تشکل پیدا کنند  در صورتی  که شورای محل و یا اهالی محل  نیاز  به هم اندیشی  و هم فکری  داشتند ؛  بیایند  و کمک کنند، این اولش یک اگر دارد یعنی  " اگر" کمک  خواستند؛ این هرگز به معنی شورا در شورا نیست ، این معنی اش سلب اختیار شورا نیست، این معنی اش ما هر چه می گویم نیست؛  این معنی اش ما رئیس هستیم نیست، این معنی اش قبیله گرایی شهری نیست ، ..........

 این معنی اش این است که  ما همیشه آماده ی خدمت به وطنمان هستیم  اگر از ما می پذیرید و اجازه می دهید  بدون هیچ چشم داشتی ، بدون هیچ منتی  و منیتی .....

شورای هم یاری

    برای آن که بتوان در این شرایط خطیر از حقوق ارا دفاع کرد، باید از افکار، اندیشه ، سرمایه ، توان و... همه ی مردم ارا استفاده شود ، تا خدای نکرده غفلت امروز باعث زیان همیشگی نشود پیشنهاد می کنم شورای هم یاری تشکیل شود که از تمام شهر ها یی که ارایی ها ساکن هستند  یک نماینده و از ساکنان ارا 3 نماینده انتخاب شوند، این شورا می تواند اعضایش را در ایام تاسوعا و عاشورا که تقریبا اکثر مردم ارا از شهر ها به روستا مراجعه می کنند انتخاب کند، کار این شورا و تصمیم گیر ی آن می تواند برای آینده ارا بسیار مفید باشد......

بزرگان نیک اندیش

     خداوند بزرگان خیر اندیش  ارا  را رحمت کند که اموال خود را وقف می کردند، یعنی ماندگارترین اموال - زمین های-خود را- برای بهترین کار ها، صرف کردند ؛ زمین برای حمام وقف کردند ، برای کاروانسرا، تکیه، مسجد ،حسینیه، برای صبحانه ،ناهار وشام  عزاداران حسینی، برای پذیرایی مراسم های مذهبی ...... باغ خود را خشک می کردند برای این که کام مردم را سیراب کنند.

    اگر چه خیلی از این بزرگان اکنون در جوار رحمت الهی هستند اما اموالشا ن در دنیا نیز باقی است  صدقه ای جاریه که  شادمانی روانشان را در بارگاه حضرت حق ان شا الله تضمین می کند

      دیگران که این کار ها را نکرده ا ند در دنیا چه دارند ؟ اموالشان کجاست؟  مردم چه بهره ای از اموال آن ها می برند؟

         این ها را مختصرا فعلا نوشتم تا اگر توفیق حاصل شد  در زمان مناسب در این باره مفصلا بنویسم که اگر نبودند آن آدم های خیر اندیش نیکو نهاد ، امروز نه آبی بود ونه حمامی ونه مسجدی ونه تکیه ای و.....

      به روان تمامی آنان در این زمان نیکو -عید قربان وغدیر- درود می فرستم  و از خدای بزرگ  مسئلت می کنم  رحمت خویش را دمادم نثارشان فرماید.

    اما  این ها را نوشتم که بگویم ما را چه شده است که اکنون هرکسی سعی می کند برای خودش گروهی را فراهم کند ، جلسات علنی و مخفی بگذارد که اگر اتفاقی در ارا افتد سهمی ببرد، این سهم خواهی از زمان که در ارا راه پیدا کرد ؛مشکلات ارا آغاز شده است، نمونه های بسیاری در این باره دارم که اگر لازم شد در زمان مناسب، بیان خواهم کرد.اما در این مقال می خواهم فقط بگویم بهترین راه، شیوه  گذشتگان ما بود که علی رغم نداری های اقتصادی، همد یگر را دوست می داشتند و بدون این که قبیله ، نژاد و چه وچه را ببیند ، شرافت را می دیدند، بندگان خدا را ارج می نهادند  و با آرامش زندگی می کردند .سعادت دو جهان را برای همه ی مردم ارا طلب می کردند .

 ما را چه شده است؟

آیا  ما غیر از این می خواهیم ؟

عکس :وقف نامه حمام ارا( حدود 150سال قبل)

واقف کربلایی میر قاسم الحسینی خلف حاج میر باقر الحسینی(قادری)

 

زباله، لوله ، پالایشگاه و.....

بخش اول: زباله با برکت !

   یادم می آید وقتی اولین بار زباله های غیر بهداشتی شهر ساری را  برای دفن آورده بودند مردم دوست داشتنی ساکن ارا شدیدا معترض بودند عده ای -که فکر می کردند و می کنند نماینده ارا هستند و عقل کل و مشکل کشا، رفتند به بخشداری و کجا کجا ...که مشکل ارا  را حل کنند....نتواستند از اول هم معلوم بود که نمی تواند .... (چون زمانه عوض شده و الزمات خودش را دارد که من بعدا می گویم چیست) بعد که دیدند نمی توانند؛ عده ای  با هماهنگی و یا تحت تاثیر این بزرگواران رفتند ؛ دانسته یا نداسته  جاده را بستند  و یک حق قانونی و انسانی را به یک ماجرای ضد امنیت تبدیل کردند ؛اول  کار بیخ پیاده کرد و بعد راه حلی پیدا شد که: تا آماده شدن زباله سوز ساری یک پولی بگیرید و زباله را بطور موقت دفن کنند.(در حد سه ماه  ) گفتند نمایندگان روستا ها  بیایند و حل مشکل شود؛ رفتند به بخشداری .

     یکی از این اقایان به خود من  گفت به بخشدار گفتیم ما ننگمان می آید پول زباله بگیریم ما پول زباله نمی خواهیم... و با قهر وغضب آمدند بیرون -من راست بودن یا نبودنش را فعلا کاری ندارم . ( اگر کسی دیگر  این مطالب را نفی می کند بگوید ما بدانیم) و برخی از روستا های مجاور رفتند ؛ میلیون ها تومان پول با برکت زباله! را گرفتند وبعد هم دیدند چیز بدی نیست این کار را ادامه دادند ؛ زباله سوز ساری هم دیگه شاید اهمیت خودش را از دست داد و از آن زمان که سال ها می گذرد زباله های غیر بهداشتی  وووو کامیون کامیون  در جوار مراتع جوپین وخوجیر دشت دفن می شود..... می ترسم  به زودی  روز ی فرا برسد که منابع آب زیر زمینی و مراتع ارا آن چنان آلوده شود که  غیر قابل جبران باشد؛ همانطور که همین الان وقتی با ماشین از کنار دفن زباله می گذری باید  نفس حبسه کنی......

 تکمله:  1-آقای نماینده محترم ارا  پول زباله ! کجا بود که تو نمی خواستی بگیری؟  اگر زباله را می خریدند  وقابل فروش بود که صد کیلومتر نمی آوردند که با این همه مشکلات دفن کنند.

 2-اگر هرکسی حتی با نیت درست بخواهد این گونه از حقوق ساکنان ارا دفاع کند به نظر می رسد اصلا دفاع نکند بهتر است چون حداقل خیال  مردم  راحت  می ماند که کسی بی دلیل به زحمت نیفتاده است.