دو چیز شگفت انگیز در ارا

امروز به وضوح  دو حرف بسیار عجیب را از زبان یکی از مسئولان روستای ارا شنیدم

1-  با آن که آزادی بیان  به  وضوح در اصل 23 و 24 قانون اساسی جمهوری اسلامی  بیان شده است  آقای .......محترم اصرار دارد که اگر کسی خواست نظرش  در باره ارا  یا هر مساله دیگر را بگوید و یا بنویسد باید قبلا از آقای...... اجازه بگیرد! یعنی کسی حق گفتن هیچ حرفی و نوشتن هیچ خاطره ای را ندارد مگر آن که آقای ....... اجازه بدهد!؟؟ و الا باز خواست می شود که چرا فلان چیز را گفتی یا نوشتی ؟!  آیا قانون اساسی که میثاق نامه خون شهدا است بالاتر از نظر شخصی آقای ...... نیست؟ و این جناب  بر اساس چه  چیزی چنین حکمی می دهد؟!

2- هم چنین با آن که در اصل 19 و 20 قانون اساسی به صراحت حقوق مردم ایران مشخص شده است  ایشان با نقض  و نادیده گرفتن این اصول مشخص قانون اساسی می گوید: ساکنان ارا به دو دسته تقسیم می شوند 1- کسانی که تمام سال در آن ساکن هستند 2- کسانی که بخشی از سال در ارا و بخش دیگر را در شهر های دیگر ساکن هستند.به قول او غیر ساکن.... گروه دوم ( غیر ساکن دائمی)هیچ حقی در ارا ندارند....... ، حتی روشنایی معابر نیز شامل حالشان نمی شود چون این نیز فقط مختص ساکنان  دائمی است!!!!! و می گوید به هر که می خواهید بروید بگویید؟!!!

 مسئولان محترم مافوق آقای ....... آیا این رفتار و گفتار   قانون است؟ آیا شما اجازه می فرمایید  کسی به خود حق  دهد چنین تصوری خلاف قانون جمهوری اسلامی داشته باشد  به آن نیز عمل کند؟!!.... آیا  این نوع نگاه  به مردم ارا ،آن هم از  سوی کسی که مسئول است  و سوگند خورده است  وفادار به آرمان های انقلاب و قانون اساسی باشد و خدمت بی منت برای مردم انجام دهد  صدمه نمی زند.... ..؟!!!